شعر طنز سرانجام آشنایی اینترنتی

شدم با چت اسیر و مبتلایش * شبا پیغام می دادم از برایش
به من می گفت هیجده ساله هستم  * تو اسمت را بگو، من هاله هستم
بگفتم اسم من هم هست فرهاد  *  ز دست عاشقی صد داد و بیداد
بگفت هاله ز موهای کمندش  *  کمان ِابرو و قد بلندش
بگفت چشمان من خیلی فریباست *  ز صورت هم نگو البته زیباست
ندیده عاشق زارش شدم من *  اسیرش گشته بیمارش شدم من
ز بس هرشب به او چت می نمودم *  به او من کم کم عادت می نمودم
در او دیدم تمام آرزوهام *  که باشد همسر و امید فردام

برای دیدنش بی تاب بودم  *  زفکرش بی خور و بی خواب بودم
به خود گفتم که وقت آن رسیده *  که بینم چهره ی آن نور دیده
به او گفتم که قصدم دیدن توست  *  زمان دیدن و بوییدن توست
ز رویارویی ام او طفره می رفت *  هراسان بود او از دیدنم سخت
خلاصه راضی اش کردم به اجبار *  گرفتم روز بعدش وقت دیدار
رسید از راه، وقت و روز موعود  *  زدم از خانه بیرون اندکی زود
چو دیدم چهره اش قلبم فرو ریخت  *  توگویی اژدهایی بر من آویخت
به جای هاله ی ناز و فریبا  *  بدیدم زشت رویی بود آنجا
ندیدم من اثر از قد رعنا  *  کمان ابرو و چشم فریبا
مسن تر بود او از مادر من  *  بشد صد خاک عالم بر سر من
ز ترس و وحشتم از هوش رفتم  *  از آن ماتم کده مدهوش رفتم
به خود چون آمدم، دیدم که او نیست  *  دگر آن هاله ی بی چشم و رو نیست
به خود لعنت فرستادم که دیگر  * نیابم با چت از بهر خود همسر
بگفتم سرگذشتم را به «جاوید»  *  به شعر آورد او هم آنچه بشنید
که تا گیرند از آن درس عبرت  *  سرانجامی ندارد قصّه ی چت